nimmer, lijnen van liefde, poëzie, gedichten, lijntekeningen
poëzie

Levensfase.


Van vlinders in je buik
tot een baksteen in je maag.


Liefde verloopt in fasen.


De ene al wat zwaarder dan de andere.

Wild.


Rode flodderkleedjes
met kant aan de zijkant.
Stoere strikjes en blauwe blazers.
Weerbarstige krullen, nooit in de plooi.


Ik vind jou zo altijd zo mooi.


Maar tijdens de feestdagen
is die wilde haardos eindelijk getemd.


Al hoop ik diep vanbinnen
dat je wild blijft en ongeremd.

Ode aan de kat.


Nieuwe vriend in huis gehaald.
Eentje die spint en veel slaapt en
vanaf nu je hele leven bepaalt.


Katten hebben geen baas,
maar een bediende.
Honden kunnen werken, voor mensen met een beperking, zoals slechtzienden.


Katten denken alleen maar aan zichzelf, weet je.
Al hopen we stiekem dat ze ons ook graag zien, al is het maar een beetje.

Tien.


Tien kleine teentjes.
Twee mollige beentjes.
Tien vingertjes oh zo fijn.


Wat zijn we blij dat wij
jouw ouders mogen zijn!

Vol leven.


In verwachting.
Vol leven.
En een leven vol verwachtingen.


Kleine gelukjes.
En een gelukkige kleine.
Grote momenten.
En momenteel jouw grootste zorg.


Een kind krijgen is mooi.
En het mooiste kind is altijd dat van jou.

Trouw.


Huwelijk.
Levenslang.
Goed en kwaad.
Tot de dood.


Allemaal grote woorden.
Op de grote dag. De trouw.


Maar een huwelijk bestaat
uit de aaneenschakeling van
kleine momenten.